تاریخچه ی صنعت لاستیک (تایر) 2
صنعت لاستیک در ایران
اولین کارخانه های لاستیک سازی و محصولات لاستیکی
تا همین زمان های اخیر عقیده بر آن بود که اولین کارخانه، در سال ۱۸۱۱ به وسیله J.N. Reithoffer در «وین» به منظور ساخت قطعات و محصولات لاستیکی تأسیس شد، اما شواهد دیگری پیدا شده که حاکی از آن است که کارخانه یی در سنت دنیس (نزدیک پاریس) در سال ۱۸۰۳ تأسیس شده بود که باند وکش لاستیکی در آن تولید می شد و قبل از این هیچ نام دیگری ثبت نشده است، اما به نظر می رسد این کارخانه ها در مقیاس کوچکی فعالیت داشته اند و تا سال ۱۸۲۰ که «توماس هانکوک» کارگاه کوچکی در لندن با نام «جیمز لین هانکوک» ایجاد نمود، کارخانه ی دیگری تأسیس نشده بود. بعد از کارگاه «هانکوک» در سال ۱۸۲۳ در منچستر، کارخانه ی «چارلز مکینتاش وشرکا» ایجاد گردید. شرکتهای دیگری نیز قبل از سال ۱۸۴۰ تشکیل شد که اغلب آنها هنوز وجود دارند اما با نام دیگری فعالیت میکنند.
فرم اولیه ی تایر بادی توسط «آر. دبلیو. تامسون» در سال ۱۸۴۵ اختراع شد. این تایر از یک سری تیوبهای لاستیکی با پارچه ی کرباس ویک پوشش یا رویه ی چرمی که تامسون آن را «تسمه ی لاستیکی» (ELASTIC BELT) نامید تشکیل شده بود. اولین تایر بادی دارای قطری برابر با ۱۲۷ میلی متر (۱۵ اینچ) بود که شاید به دلیل کمبود لاستیک یا نامرغوب بودن لاستیک مصرفی، کاربرد عام پیدا نکرد. همچنین سرعت وسایل حمل و نقل عمومی نیز کم بوده و مزایای تایرهای بادی را آشکار نمی نمود.
این تایرها از جنس لاستیک و چرم بودند که با بخار باد می شدند. در سال ۱۸۴۷ به وسیله مکینتاش ثبت شدند. تایر توپری نیز در سال ۱۸۵۲ به وسیله ی J.M. Dunlop برای کالسکه ها ابداع گردید.
پیشرفتها:
روشهای اولیه ی آمیزه گری در قیاس با تکنیکهای مدرن امروزه بسیار ساده بودند. یکی از اولین فرمولهای موفق عبارت بود از حرارت دادن مخلوطی از ۲۵ قسمت کائوچو، ۵ قسمت گوگرد و ۷ قسمت اکسید سرب. فرایندهای بعدی میزان ۵ تا ۸ قسمت گوگرد را برای ۱۰۰ قسمت کائوچو تعیین نمود و زمان پختی برابر با ۳ تا ۴ ساعت در دمای ۱۴۰ درجه ی سانتیگراد را مشخص ساخت.
کشف اثر فعال کنندگی موادی چون اکسید روی و اسیدهای چرب اجازه داد که کاهش مختصری در زمان پخت یا ولکانش روی دهد. در سال ۱۹۰۶ « اوئن سلاجر» (Oenslager) کشف کرد که افزایش «آنیلین» یا مشتقات آن به گونه‌ی بارزی واکنش بین کائوچو و گوگرد را سرعت می بخشد به گونه ای که میتوان زمان پخت کوتاه تر یا دمای پایین تری را مورد استفاده قرار داد. در سال ۱۹۱۴ بود که اولین امتیازنامه ی مربوط به تسریع کننده ها در آلمان غربی انتشار یافت و از آن به بعد صدها تسریع کننده ساخته و عرضه گردید که اغلب انواع مواد اولیه ی آنها با محصولات پیشرفته تر بعدی جایگزین گردیده اند. به کمک این مواد، زمانهای پخت چند دقیقه ای، یا چند ثانیه ای در دماهای معمول پخت به جای زمانهای پخت چند ساعته در دماهای متعارف اتاق، امکان پذیر شده است.
ساخت و عرضه ی دوده به عنوان یک عامل تقویت کننده در سال ۱۹۲۰ عملی گردید و به دنبال آن ضداکسانها عرضه شدند.
«ایزوپرن» واحد شیمیایی پایه و بنیادی کائوچوی طبیعی در سال ۱۸۳۵ کشف شد و در سال ۱۸۷۹ پلیمریزاسیون آن به یک ماده ی کشسان، مورد توجه قرار گرفت. به ویژه در دو جنگ جهانی، کوششهای مداومی جهت ابداع فرایندهایی برای سنتز کائوچو صورت گرفته است. اولین کائوچوی مصنوعی «استایرن بوتادین رابر» (SBR) اوایل سال ۱۹۱۲ تهیه گردیده ودر سال ۱۹۱۳ «نئوپرن» توسط «دوپونت»، عرضه شد، کائوچوی «نیتریل» اولین بار در سال ۱۹۳۷ به بازار عرضه شد. سالی که در آن کائوچوی «بیوتیل» نیز کشف شد. شمار و انواع کائوچوهای مصنوعی امروزه به ۵۰۰ عدد بالغ می گردد.
سنگین تایر با ارائه طیف گسترده ای از تایرهای صنعتی و راهسازی و مزایایی همچون ارسال رایگان تا شهر دلخواه، امکان برگشت کالا تا یک هفته، تضمین بهترین قیمت،و ضمانت اصل بودن محصولات در جهت رفع نیاز معدن‌داران،کارخانه داران و پیمانکاران گرامی به لاستیک های مصرفی اقدام نموده است
با ما در ارتباط باشید
۰۲۱۳۳۵۴۱۶۰۸ تهران – ۰۷۱۳۸۳۸۴۴۴۴ شیراز
اولین انستیتوهای آموزشی و تحقیقاتی
احتمالا قدیمی ترین پژوهش لاستیکی که به طور رسمی به آن کمک و مساعدت گردید در انستیتوی سلطنتی (که در سال ۱۸۸۷ تأسیس شده بود) انجام گرفت. در سال ۱۹۱۳ «طرح پژوهشی لاستیک سیلان» آغاز گردید و به دنبال آن در سال ۱۹۱۹ «مجمع پژوهشی سازندگان لاستیک و تایر بریتانیا» شکل گرفت. در سال ۱۹۲۹ نام این نهاد به «مجمع پژوهشی سازندگان لاستیک بریتانیا (RABRM)» و همین اواخر به «مجمع پژوهشی لاستیک و پلاستیک بریتانیا (RAPRA)تغییر یافت. سازمانهای غیر تحقیقاتی مربوط به لاستیک، بسیار مختلف و متعدد می باشند اما دو سازمان با اهمیت آن عبارتند از انستیتوی صنعت لاستیک، (IRI) که امروزه به اسم PRI انستیتوی پلاستیک و لاستیک» موسوم است که در سال ۱۹۲۱، تأسیس شده و دیگری بخش شیمی لاستیک، وابسته به انجمن شیمی امریکا» ست که در سال ۱۹۰۹ اولین بار فکر ایجاد آن مطرح گردید و در سال ۱۹۱۸ تأسیس شد.
صنعت لاستیک در ایران
صنعت تایرسازی:
آغاز فعالیت صنعت تایر در ایران به حدود ۴۵ سال پیش باز می گردد، یعنی هنگامی که اولین کارخانه ی تایر سازی کشور با نام «بی. اف. گودریچ ایران» در سال ۱۳۳۷ تاسیس گردید. از آن زمان به بعد، هشت کارخانه ی دیگر نیز در این صنعت دایر شد که در مجموع تعداد کارخانه های فعال این بخش به ۹ شرکت می رسد. در زیر به بیان بیوگرافی مختصری از این کارخانه ها می پردازیم:
صنعت لاستیک در ایران
1- شرکت تولیدی کیان تایر
این شرکت تحت نام «بی. اف. گودریج ایران» در سال ۱۳۴۱ با مشارکت «بی. اف. گودریچ امریکا» برای تولید انواع تایر وتیوب سواری، وانتی، باری و کشاورزی آغاز به کار کرد.در سال ۱۳۵۴ سهام سرمایه گذار خارجی به صاحبان سهام ایرانی فروخته شد و این شرکت با تغییر نام به «شرکت تولیدی کیان تایر» فعالیت خود را از سر گرفت. کارخانه ی این شرکت که در حال حاضر با نام «شرکت تولیدی لاستیک البرز» فعالیت می کند، در جنوب غربی تهران، در کیلومتر ۱۰ جاده ی ساوه واقع است و در سال ۱۳۷۳ از طریق سازمان بورس اوراق بهادار، به بخش خصوصی واگذار شده است.
۲- شرکت تولیدی ایران تایر
این شرکت در سال ۱۳۴۲ با مشارکت جنرال تایر امریکا تحت نام «شرکت جنرال تایر و رابر ایران» تأسیس شد و فعالیت خود را از سال ۱۳۴۴ آغاز نمود. پس از انقلاب اسلامی، کارخانه، مصادره و زیر پوشش بنیاد مستضعفان قرار گرفت. در سال ۱۳۶۲ با خرید سهام سهامدار خارجی از طرف بنیاد مستضعفان، این شرکت عملا جزو شرکتهای کاملا ایرانی قلمداد شد و به دنبال آن به «شرکت تولیدی ایران تایر» تغییر نام یافت. این کارخانه، در کیلومتر ۴ جاده ی مخصوص کرج واقع است و انواع تایر و تیوب سواری، وانتی، باری، کشاورزی و راهسازی را تولید می نماید.
نظر بگذارید