تاریخچه لاستیک

تاریخچه ی صنعت لاستیک (تایر)

مقدمه

اکثر مردم فکر میکنند که صنعت لاستیک یک پدیده ی قرن بیستم است که شروع اولیه و ابتدایی آن به قرن نوزدهم باز می گردد. اما حقیقتا استفاده ی بشر یا به عبارتی، دانش وی از لاستیک به ابتدای تاریخ مدون بشریت و یا حتی زمانهای پیش از آن باز می گردد.

تولیدات لاستیکی از انواع کائوچوهای طبیعی و مصنوعی تشکیل می شود، هر چند که بخش عمده ی کائوچوی طبیعی از درخت زارهای «هوآ برازیلینس» (Hevea Brasiliensis) به دست می آید، اما کائوچو را می توان از قریب به ۵۰ نوع درخت، بوته یا انواع دیگر و رستنی ها، از جمله گیاه قاصدک نیز تهیه نمود که «شیرابه»ی آن همان لاتکس لاستیک می باشد.

بخش عمده ی این درختان در مناطق استوایی و نیمه استوایی واقع هستند. نمونه هایی از لاستیک در نهشت های معادن زغال سنگ آلمان مربوط به دوره ی ائوسن (Eocene) {که طی آن گوشتخواران واقعی، جوندگان و … پدید آمدند} کشف شده که قدمت آنها به ۵۵ میلیون سال پیش می رسد.

این نمونه ها که در سال ۱۹۲۴ کشف گردیدند به دلیل عتیقه بودنشان و اینکه هنگام استخراج با استن حاوی ۲ درصد گوگرد (توسط مواد مجاور آنها نه به طور مصنوعی) ترکیب شده بودند و دیگر اینکه هنوز هم میزان قابل توجهی از کشسانی (Elasticity) خود را حفظ کرده بودند، بسیار جلب نظر کردند. قبل از این کشف ها در سال ۱۷۸۱ سنگواره ها یا فسیل هایی از لاستیک در معادن کاستلتون (Castelton) واقع در بی شایر انگلیس کشف گردید که این مواد به صورت قیر طبیعی سیاه رنگ و قابل تراکم و حتى الاستیک که تا حدی به چرم کهنه شباهت دارند، معرفی شدند و توسط آزمایشهای شیمیایی، لاستیکی بودن آنها مورد تأیید قرار گرفت.

تاریخچه ی صنعت لاستیک (تایر)

تاریخچه ی صنعت لاستیک (تایر)

زمانهای جدید صنعت لاستیک (تایر)

با پیشرفت سریع در مسیر زمان، به شواهدی برمی خوریم که کائوچو برای ساخت توپ های بازی و سایر اشیای لاستیکی در زمان های اولیه در اتیوپی به کار گرفته می شده و از آنجا بازی با توپ به مصر و پس از آن به Lydians واقع در آسیای صغیر (یعنی غرب ترکیه ی امروزی) گسترش یافته است.

نام «کائوچوک» از زبان سرخپوستان آمریکای جنوبی مشتق گردیده است. فرانسویان «ک» آخر کلمه را تلفظ نمی نمایند. اما در زبان انگلیسی، آلمانی و همین طور زبان روسی تلفظ می شود. «کا» (Caa) به معنی اشک و «اوچو) (Ochu) به معنی چوب که کلا معنی اشک چوب را میدهد، بیان مناسبی به نظر می رسد. بعضی قبایل، واژه هیو (Hheve) را که نام هوا (Hevea) از آن گرفته شده را به کار می برند.

در امریکای مرکزی نامهای «اولی» (Ulli) و «اوله» (Ule) به کار برده می شوند. این واژه ها و پاره ای دیگر با همین مفهوم در زبانهای دیگر نیز به معنی لاستیک به کار برده می شوند. در زبان انگلیسی «رابر» (Rubber) یا «گام» (Gum)، در آلمانی برای لاستیک غیر ولکانیده (Unvulcanized) واژه ی کائوچک و برای ترکیب لاستیکی پخت شده لفظ «گومی» (Gummi)، به کار می رود.

در دنیای جدید چهار تمدن اصلی که از وجود لاستیک مطلع بودند عبارتند از : «مایا» دریوکاتان، گواتمالا و بخش هایی از کشور «هندوراس»، «آزتک» در مکزیک جنوبی، تمدن «موشیکا» که پیش از قرن یازدهم در شمال پرو مستقر بودند و بالاخره تمدن «اینکا» در جنوب پرو.

خارج از این محدوده در آمریکای مرکزی، کائوچو از مشرق در برزیل، از شمال در آنچه که امروزه موسوم به تگزاس غربی ست و از شمال شرقی، در هند غربی شناخته شده بوده است. انواع اصلی درختان یا بوته های تولید کننده ی کائوچو عبارتند از : هوآ در آمریکای جنوبی، کستیلوآ (Castilloa) در مکزیک و گوایوله (Guayule) در مکزیک شمالی و تگزاس غربی.

سنگین تایر با ارائه طیف گسترده ای از تایرهای صنعتی و راهسازی و مزایایی همچون ارسال رایگان تا شهر دلخواه، امکان برگشت کالا تا یک هفته، تضمین بهترین قیمت،و ضمانت اصل بودن محصولات در جهت رفع نیاز معدن‌داران،کارخانه داران و پیمانکاران گرامی به لاستیک های مصرفی اقدام نموده است

با ما در ارتباط باشید

۰۲۱۳۳۵۴۱۶۰۸ تهران – ۰۷۱۳۸۳۸۴۴۴۴ شیراز

کریستف کلمب طی سفر دوم خود در سالهای 6 – 1493 به همراه کارکنان کشتی، اولین اروپاییانی بودند که کائوچو را در شکل توپ های بازی در دست بومیان هائیتی مشاهده نمودند، عبارت “لاستیک هند” (India Rubber)  بعدها باتوجه به این حقیقت که کریستف کلمب تصور کرده بود به هند رسیده است، مشتق گردید. قدیمی ترین نام لاستیک که در آثار (چاپ شده) موجود است، مربوط به عبارت «لاستیک بهینه» است. لاستیک بهینه (Gummi Otimum) در سال ۱3۵۰ و در دهه های بعد از آن در آثار کاشفان و نویسندگان اسپانیایی که بخش عمده ای از اطلاعات و دانش ما از مصارف اولیه ی لاستیک در پرو، مکزیک و امریکای شمالی مدیون زحمات آنهاست، به چشم می خورد.

بیشتر مصارف عملی کائوچو به ویژه در نواحی آمازون یا پرو شامل سرنجها، بطری ها، ترکش ها، کفش ها و لباس های بارانی یا آپر مابل بوده است. سیاحان و سربازان اسپانیایی و پرتغالی شنل خود را با لاتکس اندود می کردند تا آنها را واترپروف سازند اما حرارت خورشید، کائوچو را ذوب کرده و جامه ها را تخریب می نمود. این مورد یکی از اشکال هایی بود که به طور جدی استفاده از کائوچو را تا قرن های بعد که ولکانش (Vulcanization) کشف گردید، به تأخیر انداخت.

ادامه دارد…

کد خبر: ۱۰۰40

منبع: خبرنامه صنعت لاستیک ( شماره ۳6)